Sieć rzeczna Polski

Sieć rzeczna Polski jest

asymetryczna, co jest przyczyną rozwoju tej sieci.

Sieć rzeczna najwcześniej zaczęła się rozwijać

na południu kraju (3 rzęd) a na północy w (4 rzędzie)

W okresie zlodowacenia środkowopolskiego

został zablokowany odpływ na północ, wody spływające z lodowców spotkały się z wodami płynącymi wzdłuż czoła lodowca na zachód wykształcając w ten sposób ogromne doliny.

Pradolinami obecnie płyną częściowo niektóre rzek ich przebieg nie, jest południkowy,

ale zbliżony do równoleżnikowego pradoliny to:

Warszawsko

Berlińska

Wrocławsko

Magdeburska

Wełny

Wary

Noteci

Warty

Wisła

54 %

Odra

34%

Inne ważne rzeki

Warta, Bug, Noteć, Narew

wraz z dopływami

tworzą największe dorzecza Polski

dorzecza pobrzeża południowo oraz wschodnio bałtyckiego

to 12% powierzchni polski.

Pozostałe 0,3 % zajmują rzeki wchodzące w systemy zlewisk Morza Czarnego tj

dorzecze Dniestru i Dunaju + 0,1 % dorzecze Łaby

Charakterystyczną cechą obu największych dorzeczy

(Wisła i Odra) jest ich asymetria - stosunek lewej części do prawej wynosi:

a) Wisła 27: 73

b) Odra 30:70

Ma to związek z nachyleniem niżu Środkowoeuropejskiego kierunku północno – zachodnim

a także z kształtowaniem się rzeźby terenu w okresie zatamowania spływu wód przez lodowiec

Gęsta sieć rzeczna charakteryzuje

obszar Karpat i Sudetów

Rzadka jest na terenach wyżynnych

gdzie woda infiltruje w uszczelnione i skrasowiałe podłoże

Sposób zasilania polskich rzek określa się jako

złożony deszczowo-śnieżny

roztopy wiosenne na nizinach (marzec), górach (kwiecień)

są przyczyną wysokiego stanu wód na wiosnę

w okresie letnim wysoki stan wód związany jest z

maksimum opadów w górach (czerwiec, lipiec)

W okresie zimy rzeki polskie ulegają zlodzeniu

średni czas zlodzenia 70 dni w dorzeczy Bugu i Narwi do około 10-20 dni w dorzeczu środkowej Odry i rzekach Pomorza.