średniowiecze

cechy chorału

jedno głosowość czysta wokalny charakter totalność modalna rytmika Swobodna oparta na prozodii tekstu tekstu łacińskie wykonywane głównie przez mężczyzn wyjęte klasztory żeńskie

notacja cheironomiczna

bezlinowa Adiastmatyczna był ten zapis dla osoby kierującej zespołem wykonującym chora

notacja diastematyczna

liniowa z określonymi wysokościami dźwiękowymi ale bez precyzyjnych określeń rytmicznych

notacja modalna

zapis rytmu

lauda sion salvatorem

chwal Syjonie Zbawiciela -na Boże Ciało

Veni sancte Spiritus

Przybądź Duchu Święty na- Zesłanie Ducha Świętego

dies irae

dzień gniewu-w mszy żałobnej

victimae paschali laudes

ofiarujmy chwałę w wierze sekwencja wielkanocna

na nabożeństwo godzin kanonicznych składają się

psalmy antyfony hymny responsoria

cz stałe przykłady

Kyrie-zmiłuj się Gloria-Chwała na wysokości Bogu Credo-wierze Sanctus i benedictus-błogosławiony Święty Pan agnus dei- baranku Boży

śpiew antyfonalny

wykonywany naprzemiennie przez dwa chmury

śpiew responsorialny

wykonywany naprzemiennie przez solistę zwrotki i chór stały refren

śpiew tractim

cały śpiew wykonywał tylko kantor lub chór

notacja chronologiczne ułożenie

notacja cheironomiczna - neumatyczna, dalej notacja literowa oraz notacje diastematyczne

źródła chorału

muzyka żydowska muzyka Syryjska muzyka grecka muzyka bizantyjska

chorał mozarabski

zwany też starohiszpańskim rozwija się na Płw. iberyjskiej

chorał celtycki

rozwija się w Irlandii i Brytanii

chorał gallikański

uprawiany był na terenie państwa Franków i korzystał z tamtejszej kultury

chorał ambrozjański

rodziną się w mediolanie

nazwą chorału

cantus romanus

skala dorycka

od D dźwięk finalis d

skala hypodorycka

od A dźwięk finalis d

skala frygijska

od E dźwięk finalis e

skala hypofrygijska

od H dźwięk finalis e

skala lidyjska

od F dźwięk finalis f

skala hypolidyjska

od C dźwięk finalis f

skala miksolidyjska

od G dźwięk finalis g

skala hypomiksolidyjska

od D dźwięk finalis g

cechy charakterystyczne średniowiecza

ustrój feudalny dominacja światopoglądu religijnego kształtowanie się podstaw państw nowożytnych

data sredniowiecza

476r-1453

trzy fazy

1. wczesne do X w. 2. właściwe XI-XIIIw 3. późne XIV-XV

teoria muzyki

spekulowano na tematy religijną mistyczne i abstrakcyjno-matematyczne często bardzo odległe od praktyki ustalano regułę jakich należało przestrzegać w rzeczywistej muzyce

teoretycy średniowiecza przejęli od starożytnych przekonanie że

muzyka nie jest swobodną twórczością lecz wiedzą ścisłą opartą na teorię matematycznej

istotą muzyki są proporcje i liczby: jedynka

symbolizowała jednego Boga stwórcę wszechświata była podstawą wszystkich liczb

trójka ozanczała

trójce świętą przypominała triadę wiarę nadzieję i miłość dlatego też trójdzielny podział wartości rytmicznych uznano za doskonały

czwórka oznaczała

symbolizowała czterech Ewangelistów Cztery Strony Świata wyznaczała cztery Tetrahordy cztery linie w systemie rotacyjnym

siódemka oznaczała

7 Planet 7 dni tygodnia 7 cudów świata 7 dźwięków w skali 7 strun liry

poetów wyróżnił trzy rodzaje muzyki

1 musica mundana 2. musica humana 3. musica instrumentalis

musica mundana

No niesłyszalna dla człowieka muzyka wszechświata wynikająca z ruchów ciał niebieskich i żywiołów przyrody

musica humana

ludzka równie niesłyszalna bo będąca wynikiem harmonii ciała z duszą

musica instrumentslis

śpiew i gra na instrumentach a zatem praktyka

klasztory

staję się ośrodkami kształcenia zawodowych śpiewaków kościelnych tam przepisuje się starożytne traktaty i utwory poetyckie szkoli śpiewaków i buduje instrumenty muzyczne maluje witraże pisze rozprawy teoretyczne

msza muzyczna

forma cykliczna stanowiąca artystyczne opracowanie pewnych części ordinarium missae

śpiew stały ordinarium misja

zawsze z tym samym tekstem

śpiew zmienny proprium missae

z różnymi tekstami zmieniającymi się w zależności od tekstu liturgicznego i świąt

śpiewy mszalne zawarte są w

Graduale Romanum a śpiewy oficjum w Antiphonale Romanum

dwie podstawowe formy śpiewów kościelnych

psalmodia i hymnodia

psalmodia

polega na monotonnej recytacji swobodnym rytmie dominują powtarzające się diatoniczne niezbyt rozwinięte motywem melodyczne na ogół do tekstu prozą

hymnodia

hymn miał prostą budowę mógł być wykonywany przez wszystkich wiernych wierszowany tekst podkładano sylabicznej melodia hymnu była uporządkowana rytmicznie

tropy

rodzaje wstawek poprzez dodanie nowego tekstu do istniejącego już melismatu na ostatnim kyrie

notacja

notacja neumatyczna(znaki związane z neumami) notacja cheironomiczna(ogólny zarys kierunku melodii) diastematyczna(system lini) notacja mensuralna(zapis ruchu)

motet

wielogłosowa forma Wokalna lub Wokalna instrumentalna

cechy motetu

trzy głosowość wielotekstowość wielojęzyczność rytmika modalna krótkie motywy imitacje

cechy mszy notre dame

czterogłosowa podstawą utworu jest cantus firmus zaczerpnięte z chorału gregoriańskiego umieszczony w tenorze Santos firmus ma strukturę Izo rytmiczną machaut wykorzystywało tu dwie techniki motetową i konduktową

totalność

najstarsze śpiewy chorobowe opierały się na trychardzie i pentatonice później podstawą stał się tetrahold i skala

styl sylabiczny

jednej sylabie odpowiadał jeden dźwięk

styl neumatyczny

pośrednie nieco bardziej ozdobne na sylaby przypada jedna norma obejmująca 2-4 dźwięków

styl melizmatyczny

bogato ornamentowany najefektowniejszy gdy na jedną sylabę przypadało kilka kilkanaście a nawet kilkadziesiąt minut