sztuka w teatrze XX wieku

ekspresjonizm

artyści nawiązywali do form; ewokacja tego, co zewnętrzne i widzialne; deformacja; działanie światłem i cieniem; silnie związane z malarstwem; swoboda kształtowania form; kontrasty, nasycone kolory; zaprzeczenie perspektywy

ekspresjonizm w scenografii

łączy się z malarstwem i architekturą; przestrzeń związana z działaniami psychologicznymi

do czego dąży ekspresjonizm

do utrwalenia w przestrzeni tego, co niewidzialne, emocji

przykład scenografii ekspresjonistycznej

Gabinet dr Caligari - Robert Wien 1920

założenie kubizmu

można rozebrać widzenie (jak Picasso), ale nie da się zobaczyć wielości widzenia (Witkacy i wielość widzeń); odejście od wzorca mimetycznego (płaskie obrazy)

kubizm i nauka

na przełomie XIX i XX w ma miejsce wiele prac na mózgu, ale artyście niezależnie dochodzą do wielu wniosków

przestrzeń kubistyczna

może być zgeometryzowana, nie ma obiektywnego widzenia

cechy kubizmu

montaż żeby zaprezentować przestrzeń (kolaż); szukanie nowego porządku stricte artystycznego gdzie o wszystkim decyduje artysta

kubizm a scenografia

suprematyzm Malewicza (Czarny kwadrat na białym tle - początkowo kurtyna); minimalistyczne środki bardzo wymowne, szuka świata pomiędzy; szukanie różnorodnych materiałów; scenografia nie-malarska (metal, drewno, szkło etc)

kostiumy w teatrze XX w

element scenografii

kto marzył o wykuwaniu scenografii

Meyerhold

idee lat 20 i 30

marzeniem przeszklić ziemię, budować z metalu i szkła

ogólnie teatr Pronaszki

ruchome sceny, teatr symultaniczny

zmiana percepcji sztuki

sceny pneumatyczne, zapadające się

Wassily Kandinsky

zaangażowany w sztukę ludową, secesję, później doszedł do abstrakcji, był związany z Bauhausem